Oholtzara igotzen lehenak Granadatik heldutako The Teenagers taldea izan zen, Al Supersonic abeslari eta gitarra jolea buru zutela. Tipo hauek zuzenean entzutea gozamen hutsa da. Soularen alderdi sofistikatuenaren zale amorratuak dira eta soinu garbi eta melodikoa, halako gardentasunez, esakini zuten. Organoak eta haize sekzioak fintasuna eman zioten multzoari eta Alfredok gitarra jotzeko duen modu biziki doi eta dotoreak zirkulua borobildu zuen.
Egungo Northern Soul eszenaren barruan zergatik den ezinbesteko taldea garbi utzi zuten Granadakoek: Keep on Walking, Rumours eta United Nation of Soul (Euskal Herriko aitzindariei eskaini ziena), Stand by me edota Mercy Mercy (azken hau "Stax-zaleagoa") argumentu aski indartsuak dira. Alabaina, The little red rooster song altxorra jo gabe utzi zuten eta, lagunok, hori pekatu bat da.

Kontzertuaren lehen zati hau dotorea eta sofistikatua izan bazen, bigarren partea izerditsutzat joko dugu. Oholtza gainera Bartzelonako The Excitements konbo beroa irten zen. Ahotsetan Koko Jean Davisek bikain eraman zuen aurrera emanaldia, publikoarekin segituan lotura beroa erdietsiz (anekdotaren esparruan esan dezagun Kokoren gona motzak bat baino gehiago lur eta zur utzi zuela). Aurreko taldea baino hamarkada bat lehenago (gutxi gora behera) egiten zen musika jaurti zuten hauek, alegia, r&besa eta hasierako soula, bero bero eta modu grinatsuan.
Bai, "Pleistozenoko" doinuak egiten dituzte. Eta zer? Publikoak nola dantzatu zuen ikusita, musikak edaderik ez duela esanen genuke guk. Bai, eta bertsioak egiten dituzte soilik. Eta zer, From now on (Nathaniel Mayer), Wait a minute (Barbara Stephens), You