The Dirtbombs eta The Trashmen jo zuten lehen edizio hartatik, Andoaingo Rock jaialdia sendotuz joan da urtez urte. Ezinbesteko hitzordua bihurtu da zale askorentzat eta Euskal Herritik ez ezik, kanpotik etorritako lagun askorentzat ere zita erakargarria bilakatu da.
Gainera, rockaren "Meca" txiki bat bihurtu da adreiluzko etxebizitzez inguratuta dagoen Nafarroako plaza, rock and rolla gurtzeko gune ez bereziki erakargarria, baina dagoeneko denek estimatzen dutena.
Kartela osatzeko tenorean, antolatzaileek ezarritako estilo, kalitate eta soinu irizpideek zerikusi handia daukate arrakasta horrekin (doan dela ahaztu gabe, noski). Talde bihurriak, zuzenak eta energetikoak izaten ohi dira (batzuetan ilunagoak), sotoetan hazi eta garatzen diren horietakoak, horixe baita euren espazio naturala. Beti ere, rock and rolletik soulera doan soinu paleta zabal baten barruan.

Aurtego kartela ere, zalantzarako leku gutxi utzi zigun. Autoa hartu eta 50 minututan Andoainen ginen. Tamalez, lehendabiziko bi taldeak, Euskal Herrikoak biak ala biak, galdu genituen, Bakelite eta The Lookers hurrenez hurren. Esan zigutenez, oso ongi aritu ziren.




Kid Kongo & The Pink Monkey Birds taldea hasi berria zela agertu ginen Nafarroako plazan. Zegoeneko giro ederra zegoen. Gure ustez ordea, altuegi zegoen bolumena. Hala ere, Brian Tristan abeslari eta gitarra jolearen (The Gun Club, The Cramps eta Nick Cave and the Bad Seeds taldeetan aritua) eta enparauen rock and roll primitiboak eta gordinak asetu gintuen. Anekdota taldeko gitarristak edo baxu joleak (ez nuke asmatuko bietako zein izan zen esatera) ekarriko zigun kontzertua bukatu ostean. Taberna batean sagardo botilarekin geundela, jakin minez begiratzen gintuela ohartuta, baso bat eman genion probatzeko eta jarri zuen aurpegia ikusita, esango genuke sagardoak ez zuela erabat konbentzitu.


Argazkia: Koldo Orue.
 
The Ape, Tex Perkins-en enegarren proiektua da, The Beasts Of  Bourbon bere talde mugarriaren blues zingiratsua oinordetzan hartu duena. The Ape dena ematera atera zen, baina ez genuen espero bezain enpastatuta ikusi, akaso denbora gutxi daramatelako elkarrekin. Berriki argitaratu duten disko osoa errepasatu zuten, eta bukatzeko MC5ren bi bertsio eta Stooges en Real Cool Time oparitu ziguten. Beste zale batzuei galdetuta, kontzertu indartsua, errabiaduna, zikina eta basatia eman zutela adierazi ziguten, eta oso ongi funtzionatu zuela banda osoak.
 

Argazkia: Koldo Orue.

The Woggles izan ziren ordea, Nafarroako plaza hankaz gora jarri zutenak. Georgiako (AEB) rock garage talde beteranoak koktel alaia eta ultrabitaminikoa eskaini zigun (60etako rock