Parte-hartze pasiodun eta sentitua, lehen lerroetan eta erdialdera arte, bederen. Joan den abenduaren 26an antzokia bete zen ez dakit, baina arratsaldean ez zen sarrera askorik gelditzen. Lehen aipatu dut (oso oker ez banago) Gontzal Mendibilen kontzertu oso bat ikusten nuen lehen aldia zela, baina kontuan hartu behar da beste 5 aldiz ere ikusia nuela, 3 aldiz Gu Gira espektakuluan, eta beste bitan Euskal Herriko Lur Maitea-n. Hauetan Gontzal forma ezin hobean eta martxa izugarriarekin egon bazen ere, kontzertu oso bat beste gauza bat da, eta zalantzak nituen barne-barneko disko berri honekin gauzak nola izango ziren, nahiz eta bikaina izango zenaren susmoak izan. Erantzuna: Gontzalek bi aspektuak dominatu zituen, baina sorpresa asko ere eman zizkidan: abesti berriei zuzenekoan aldaketa batzuk sartu zizkien, adibidez, eta biziago eta ikuslegoarentzat erakargarriago egin zituen.
Hasierari, ordea, bere beste pasioetako batekin ekin zion, hain zuzen ere Iparragirreren bi abesti eder hauekin: Ara nun diran eta Gontzalek berak musikatutako Beltzarana, Iparragirrek Argentinan zela idatzi zuena. Bigarren horretan jada Marife Nogales abeslari andoaindarra igo zen, bi ahotsetan zain geneuzkan momentu gogoangarriei sarrera emateko. Marifek urte dezente daramatza Gontzal Mendibilekin elkarlanean, baina mundu mailan ere famatua da opera, zarzuela eta goi mailako beste hainbat saltsatan. Zenbaitzuk ETBko Sorginen laratza saiotik ezagutuko duzue, hor ere kantatzen baitzuen. Honela, emanaldian zehar hainbat sartu atera egin bazituen ere, abesti gehienetan oholtzan izan zen, gure zorionerako.


Disko berrian buru-belarri sartu ziren, orduan. Nire bihotzak zure begiak ditu eta Badakizu zer den gure herria? momentu klabeen testigu izan ziren: zenbaitek diskoa ezagutzen ez zutela argi geratu bazen ere, Zeanurikoak abesti berriekin egin zuen apustua ondo atera zitzaion. Bi horiek nahiko pausatuak eta sakonak direnez, isiltasuna nagusi izan zen; baina hurrengoa abestiaren (Edan itzazu egunak) bukaeran, arriskatu egin zuen, eta kanta amaituta zegoenean, errepikara berriz jo zuen, baita entzuleoi abestu arazi ere. Arriskatu egin zuen, eta hor egon zen kontzertuaren klabea: jendeak segitu egin zion. Ondo atera zitzaion. Eta formula hori, hainbatetan errepikatu zuena, garaipenaren sinbolo bihurtu zuen. Eta hori dena, disko berria oso-osorik jota, gainera!

Horretaz nahi nuen hitz egin: lan berria goitik behera jotzea arrisku handiko abentura da, alde batetik, eta bere buruarekiko konfiantzaren erakusgarria, bestetik. Abesti zahar asko faltan sumatu bagenituen ere, pozik irten gintezen lortu zuen. Aurreko diskotik jo zuen bakarrak (Neure txiki polita-k) ere arrakasta izan zuen. Bere kontzertu, espektakulu eta musikalei plus hori emateko daukan ohiturari jarraituz, Begiratu niri abestirako sorpresa polit bat gorde zigun: Ioritz Galarraga eta Ane Anza dantzari bikainek abestiari beraien estilo ikusgarriarekin lagundu zioten. Benetan polita, baita akrobatikoa ere. Alex Angulo aktore zendu berriari eskainitako Nola liteke izan zen beste gailurretako bat, suminduta ikusi genuen kantariaren partetik. Zaharretan zaharrenak eta seguru aski bere abestirik ezagunenak, Bagare mitikoak, sekulako arrakasta erdietsi zuen, baina berriro ere abesti berrietara saltoa zetorren: Maite ninduzula