Nola sortzen da Punkamine?

Punkamine 2003an sortu zen. Musikan esperientzia desberdinak izandako lagunen artean, elkarrizketa paraleloetan, euskaraz punk egiteko gogoaz, punk anarkoaz, haren faltaz... hitz egiten hasi ginen, eta azkenean elkartzea eta zerbait egiten hastea erabaki genuen, urte hartako uda aldera, ezer berririk asmatuko ez genuela argi izanda.

Punkak mina egiten du? Edo eragiten du?

Punkak, eragin baino gehiago, jaso egiten du mina, gizartean dagoen mina. Baina izenak beste zentzu bat dauka. Lehen aipatu legez, garai bateko punk izpirituaren falta sentitzen genuen, eta beraz, batzuek herrimina duten bezala, guk punkamina sentitzen genuen. Hortik Punkamine izena.

Non, nola, grabatu duzue zuen lehen diskoa den hau?

Lagun batek egin digu CDa grabatzeko mesedea, Bilbon duen estudiotxoan. Xanti Punkamineren sortzaileetariko bat izan zen, gero taldea utzi behar izan zuen arren, ikasketak Gipuzkoan egiteko. Eta itzuli zenean grabatzeko aukera eskaini zigun, zerbait egiteko gogoa geneukala zekielako. Oso lan profesionala egin du eta gauza piloa irakatsi digu!

Japonieraz eta portugesez abesti bana sartu dituzue. Zer dela eta?

Arraroa egiten da, bai. Japoniera neure kontua da, garai bateko obsesioa, gura bada. Hogei bat urte nituenean japoniera ikasi, Son Goku eta holako marrazki bizidun eta komiki asko irentsi... eta joan ere joan nintzen Japoniara eta han lagun oso onak utzi. Kanta Tokion ikustea oso erraza den neska mota tipiko bati buruzkoa da, kogyaru. Bestea, ordea, Sao Pauloko lagun baten omenez eginda dago, eta hango fabeletako umeen egoera latzaz berba egiten du, horregatik pentsatu genuen egokiena portugesez abestea zela.

Pilulak aipatzen dituzue behin baino gehiagotan. Zer iritzia diezue drogei?

Gure artean ez da drogarik mugitzen eta ez diegu batere beharrik ikusten. Bakoitzak jakingo du zelan suntsitu gura duen bere burua.