Beti pentsatu izan dut musika eta orokorrean artelan onenak eta miragarrienak, merke, barregarri, lotsagarri izateko zorian dauden horiek direla. Gure gustua eta jasateko ahalmena mugarantz bultzatzen duten horiek direla. Nolabait gure gaitzespena sortarazi gabe barne barnean gordeta eta inoiz kontatzea ausartuko ez ginatekeen zaletasun ezkutu horiek kanpora atera arazten dizkigutenak. Oso-oso musika ona behar du izan oreka hori apurtu gabe, lotsaren gainetik gure interesa eta mirespena lehen bost minutuak baino denbora luzeagoz mantendu ahal izateko. Baina hala suertatzen denean, klasiko baten aurrean zaude eta betirako zure bizitza markatu dezakeen disko horietako baten aurrean.
Horixe da Lindstrom, elektronika azti eskandinaviarraren azken lanean eta bere muina den ia ordu erdiko